الكونت

مفيش شهر والشقه بقت غريبه وبقيت بشوف كيانات واطياف بتلف فى الشقه وست مرعبه بتقعد مع طفلى فى الضلمه
تعودت على أشكالهم بقو عايشين معانا انا وابنى الشقه بقت ريحتها معفنه كأننا عايشين فى زريبه اتحملت كل ده عشان ابنى لكن الى مقدرتش استحمله ولا اقبله ان ابنى يغيب عن عينى كان بيبقى نايم جنبى واصحى من النوم مش بلاقيه كان بيرجع تانى مع الكيان بتاع الست المرعب روحت للست بتاعت العمل طلبت منها تبعد الكيان ده عن ابنى تبعدهم كلهم عن شقتى انا دفعت التمن من زمان وجودهم ملوش اى لازمه الست حطت بخور كتير وفضلت تتكلم معاهم بعد كده قالت سيبينى شويه اشوف اقدر اعمل ايه
بصيت فى عنيها وعرفت انها كدابه لكن مكنش فيه طريقه قدامى غير اسمع كلامها
رجعت مره تانيه ليها بعد كان يوم رفضت تقابلنى
استمريت اروح عندها كل يوم لحد ما قعدت معاياة
ردها كان انهم رفضو يسيبو الشقه ان الطفل ابنهم زى ما هو ابنى صړخت ازاى ده
دا ابنى انا انا عملت كل حاجه عشانه ضحيت بكل حبيب وغالى عشان 
اتنهدت الست بصى انا هكدب عليكى انتى حملتى عن طريق حمل اسمه الرحم البديل
عمل سفلى بنعمله لما تكون الست إلى عايزه تحمل عقيم
 جربت حجات كتير لكن الظاهر انها جنيه قويه او اميره من بنات الجان انا مش قادره عليها
صړخت يعنى ابنى يضيع منى
قالت ايوه هى هتاخد حقها إلى هو ابنك لما يتم عامين
الوقت دا كان ابنى كبر مش كبر فى العمر لا عمره كان يدوب سنه ونص لكنه بيمشى فى الشقه وبيتكلم وياكل ويحرك حجات بعيده عنه ويفكر كأنه طفل بالغ
روحت لمشايخ كتير محدش فيهم قدر يساعدنى كان ردهم ان إلى عمل العمل هو الشخص الوحيد إلى يقدر يصرفه
جمعت كل فلوسى كنت مستعده ابيع الشقه وحطيتها قدام الست دى قلت خدى كل حاجه وخليهم يسيبولى ابنى
وشفت أكبر ابتسامه ساخره ممكن اشوفها فل حياتى
فلوس ايه يا ام فلوس انتى عارفه هما ادونى ايه
اقدر افتح اي مقبره بمساعدتهم اجمع فلوس ودهب وتحف انا مش هتخلى عن كل ده مقابل شوية فلوس
مشيت من عندها وانا مش عارف اعمل ايه ابنى بداء يختفى كتير عن الشقه الكيان بتاع الجنيه بقى بيظهر اكتر وابنى يناديه امى.
حاولت فى مره اعترض وامنعها تقعد مع ابنى قرأت قرأن إلى حافظاه